Interview met post-COVID-19 patiënt van Revant in Breda

"Als ik langer had gewacht, was ik dood geweest"

 

Door: Malou Vermeulen

 

Leo Leurink (63 jaar) revalideerde bij Revant in Breda als post-COVID-19 patiënt. Een week geleden mocht hij naar huis. “Ik kon niet goed bewegen nadat ik op de Intensive Care had gelegen en ik had geen coördinatie. Ik liep alsof ik dronken was. Mijn benen gingen alle kanten op. De wc zat links, maar ik liep naar rechts. Echt heel bizar. Ook kon ik erg slecht praten en slikken ging moeizaam. Revalideren voelde als een kans om verder te herstellen van COVID-19.”

 

“Nadat ik met een vriend stenen had geslepen, moest ik hoesten. Ik dacht dat komt vast door die stenen. Daarna werd ik echter kortademig en moe. Ik had geen koorts, dus ik dacht niet aan corona. In de loop van de week ging het steeds slechter. Op zondag kwam een arts langs, want ik was niet in staat om naar de huisartsenpost te gaan. Ik kon na drie meter lopen al niet meer praten en het voelde alsof ik de marathon had gelopen. De arts belde meteen de ambulance. Toen ik in de ambulance aan apparatuur werd aangesloten bleek dat mijn hartslag extreem hoog was. Als ik langer had gewacht met het bellen van een arts, was ik dood geweest.”

 

Rare dromen
In het ziekenhuis kreeg Leo een CT-scan en hij belde zijn vriendin. “Daarna is het lampje bij mij uitgegaan. Ik werd pas weer na elf dagen wakker op de IC van het Amphia ziekenhuis”, vertelt Leurink. Leo werd op de IC aan de beademing gelegd en elf dagen in slaap gehouden. “Ik heb rare dromen gehad door de medicatie. Je gaat ervan hallucineren. Ik droomde dat ik dagenlang op mijn rug op een boot op weg naar Griekenland was en later naar de Caraïben. Ik kon geen kant op en ik had de hele dag door dorst. Dat klopt deels natuurlijk, want ik lag op mijn rug in een ziekenhuisbed, later ook op mijn buik, en ik had dorst door het beademingsapparaat.”

 

Ziekenhuisperiode
“Het wakker worden op de IC was raar, maar vooral voor mijn naasten, zoals mijn vriendin, broer en zus. Voor hen is die periode dat ik op de IC lag een verschrikking geweest. Zij dachten dat ik dood ging. Ik heb er niet veel van meegekregen behalve dan die dromen. Nadat ik van de IC kwam, werd ik in het ziekenhuis nog vier dagen lang, zes keer per dag gevoerd. Ik was sondevoeding gewend, dus moest de eerste vier dagen vloeibaar eten, zoals pap en vla en daarna beetje bij beetje vaster voedsel gaan eten. Ik had last van diarree door alle medicijnen waardoor ze mijn bed vaker moesten verschonen en ik gewassen moest worden. Dan voel je je echt als een kabouter zo klein, maar je geeft je eraan over. Ook kon ik slecht praten en slikken doordat ik zolang was beademd. Na een week mocht ik eindelijk weer bezoek ontvangen. Tot die tijd was de verpleging mijn bezoek. Dat deden ze goed. Ze kwamen vaak langs. Maar verder voel je je alleen, opgesloten en ik voelde mij een zwerver. Mijn baard was erg lang, doordat ik al die tijd niet was geschoren.”

 

Complex chronisch longfalen
Na drie weken ziekenhuis kwam Leo bij Revant in Breda op de afdeling Complex chronisch longfalen. Leo: “Dat voelde als een kans om verder te herstellen. Die moest ik grijpen. Bovendien ben ik thuis alleen. Ik heb wel een vriendin, maar die woont niet bij mij.”

 

Bij Revant kreeg Leo twee keer per dag fysiotherapie. Hij deed beenspieroefeningen en hij ging op de loopband, maar vooral het fietsen sprak hem aan. “Ik voelde mezelf snel sterker worden op de fiets, terwijl lopen moeizamer ging. Op een gegeven moment merkten de fysiotherapeuten dat ik graag buiten was, dus ging ik onder begeleiding buiten het terrein van Revant fietsen of naar het park met mijn rollator een rondje lopen. Stapje voor stapje ging ik vooruit. Maar ik kon op een gegeven moment al 1200 meter lopen”, zegt Leo trots.

 

Veel spiermassa en kilo’s verloren
Verder ging Leo ook één keer naar een psycholoog en maatschappelijk werker. Het was voor hem echter niet nodig om daar vaker heen te gaan. Een diëtiste besprak met hem welke voeding belangrijk is om aan te sterken. Ik was in twee weken tijd maar liefst twintig kilo verloren en ongeveer zestig procent aan spiermassa. Ik moest, en moet nog steeds, veel eiwitten binnenkrijgen om spiermassa op te bouwen. Denk aan zuivel, kip en vis. Ook direct na het sporten, is dit belangrijk. Ik ben inmiddels drie kilo aangekomen en ik heb er ongeveer vijftien procent spiermassa bij. Maar ik ben er nog lang niet.”

 

Waarschuwing
Leo staat anders in het leven door COVID-19. “Ik heb een waarschuwing gehad. Het heeft ervoor gezorgd dat ik bewuster en rustiger ga leven. Ik werkte altijd erg veel, maar dat ga ik straks minder doen. Ook ga ik meer bewegen en gezonder eten.”

 

Tips
Leo vond het erg belangrijk en fijn om met familie en andere naasten te praten over het hele gebeuren door het coronavirus. “Deel je ervaringen. En wacht daar niet lang mee. Dit is niet alleen voor de zieke belangrijk, maar ook voor je naasten. Zij zien je al die weken op de IC vechten voor je leven. En ze zijn erg bang dat je doodgaat. Dat heeft een flinke impact. Houd een dagboek bij van het hele gebeuren. Dan kun je alles rustig nalezen en verwerken.”

 

Vijftien kilometer
In totaal revalideerde Leo twee weken bij Revant. “Het zijn super mensen daar. Ze hebben bij Revant alles in huis qua specialisten en ze weten wat ze doen. Ze hebben mij door deze zware periode heen gesleept. Ook zijn ze heel begaan en dat is erg prettig. Ze wisten dat ik graag buiten kwam en speelde daarop in door buiten oefeningen te doen zodra dit kon. Ik kan nu maar liefst vijftien kilometer fietsen en één kilometer lopen.”